Tijekom kasnog željeznog doba (5. i 6. stoljeća poslije Krista), nordijsko pleme poznato kao Danci počeo je preuzimati kontrolu nad poluotokom Jutland, stvarajući društveni poredak baziran na plemenskim strukturama.
Kao posljedica prijetnje sa juga koju je predstavljalo Frankovo carstvo pod Karlom Velikom, ti su klanovi počeli surađivati u obrambenu svrhu. Danski strateški položaj ojačao je oko 737. god. izgradnjom Danevirke, bedema koji je prelazio preko poluotoka Jutland. Ovaj zid i snage Godfreda, Jutlandovog kralja, prisilili su Karla Velikoga da prizna lokalnu rijeku Eider kao franko-dansku granicu u 811. godini.
Nakon Godfredove smrti, suparništvo između različitih klanova opet je donijelo kaos. Prvi vladar koji je obnovio jedinstvo bio je Gorm Stari, sin norveškog poglavice koji je osvojio poluotok Jutland u kasnom 9. Stoljeću. Gormov sin, Harald I Plavozubi (Bluetooth) uzeo je prijestolje u 950. godini i proširio svoju moćnu bazu i u ostatku Danske. Haraldovo osvajanje omogućilo je i široko prihvaćanje kršćanstva koje nije samo ujedinilo zemlju, već je i ublažilo danske susjede Franke.
Povećana sigurnost dala je novi poticaj nizu vikinških napada na Britanskim otocima i Irskoj. Ovi su napadi omogućili da danski kraljevi osvoje kontrolu nad Engleskom, te je na neko vrijeme uspostavljeno i Anglo-Dansko kraljevstvo formirano pod danskim kraljem Knutom I (Canute I) Velikim, koji je vladao kao kralj Danske, Engleske i Norveške do svoje smrti 1035. godine.